Útskrift Tækniskólans

Það var hátíðleg stemning í Eld­borg­arsal Hörpu þegar nem­endur Tækni­skólans mættu prúðbúnir til útskriftar miðvikudaginn 18. desember. Alls voru braut­skráðir nem­endur 327 af 56 náms­brautum.

Matthildur Agla Ólafsdóttir, nemandi á hönnunar- og nýsköpunarbraut, hóf athöfnina á glæsilegum tónlistarflutningi þar sem hún söng lögin, Hljóða nótt eftir Ásgeir Trausta og jólalagið Have yourself A Merry little Christmas.

Markús Marteinn Rúnarsson, sem útskrifast úr rafvirkjun, flutti útskriftarræðu fyrir hönd nemenda. Markús heimsótti Tækniskólann margoft á æskuárunum og þótti mikill heiður að fá að ávarpa samnemendur sína á þessum degi.

Ég óska ykkur til hamingju með áfangann. Mér hlotnaðist sá sérstaki heiður að tala hér við þennan flotta hóp. Það stendur hjarta mínu nær og afar táknrænt að fá að ávarpa ykkur, þar sem ég er barnabarn tveggja kennara sem kenndu innan veggja skólans.

Markús lét vel að dvöl sinni í Tækniskólanum og var ánægður með það viðmót sem mætir nemendum í skólanum.

Ég upplifi að okkur sé mætt af virðingu og skilningi í skólanum. Hér skiptir mestu máli að vera við sjálf, við erum öll lík en samt svo ólík – eins og verkfærin sem við notum í náminu. Þrátt fyrir mismunandi bakgrunn, skoðanir og sérvisku erum við öll saman hér í dag, til að fagna því sem við höfum afrekað – bæði sem einstaklingar og heild.

Markús Marteinn er sérstaklega þakklátur kennurum og starfsfólki skólans fyrir ómetanlegt framlag í þágu nemenda og kveður Tækniskólann með þakklæti, virðingu og hlýju.

Fyrsta konan til að útskrifast úr prentun síðan 2017

Dagný Dís Bessa­dóttir útskrifaðist úr prentun. Hún stóð sig með glæsibrag og hlaut viðurkenningu fyrir framúrskarandi árangur í prentiðn. Hún er fyrsta konan til að útskrifast úr greininni síðan árið 2017. Dagný Dís er fædd árið 2002 og sleit barnsskónum á Skagaströnd. Í Höfðaskóla á Skagaströnd kviknaði áhuginn á iðnnámi.

Grunnskólinn minn var mjög duglegur að kynna valáfanga fyrir unglingastigi. Í einum slíkum áfanga fórum við í heimsóknir í listamiðstöðina Nes, þar sem listamenn frá öllum heimshornum dvelja og vinna að sinni list. Þarna kynntist ég fjölbreytileikanum í listinni. Við lok grunnskóla var ég óviss hvað tæki við, en eftir heimsóknir í skóla og framhaldsskólakynningu í Laugardalshöll ákvað ég að mig langaði í verklegt nám. Þá heillaðist ég af Tækniskólanum, en valdi myndlistarbraut með stúdent hjá Verkmenntaskólanum á Akureyri því þau eru með heimavist.

Dagný Dís útskrifaðist frá VMA árið 2021, flutti aftur heim á ströndina og fór að vinna í tvö ár. Hún eyddi löngum stundum við að skoða nám en ákvað að lokum að fara í grafíska miðlun, flutti í bæinn og hóf nám á grunndeild Upplýsingatækniskólans árið 2023.

Einn áfanginn í grunnnáminu er inngangur að prentun og bókbandi. Bekkurinn heimsótti einn daginn fyrirtæki og ég fékk að sjá hvernig vinna við prentun gengur fyrir sig. Þar hugsaði ég með mér að prentari væri örugglega miklu skemmtilegra starf en grafískur miðlari. Ég skipti bara um skoðun, sótti um prentun sem sérsvið og hef ekki séð eftir því. Námið fór að miklu leyti fram hjá fyrirtækjum og ég er mjög þakklát fyrir að fá alvöru reynslu af mörgum mismunandi hliðum greinarinnar.

Námið í prentun kom Dagnýju skemmtilega á óvart og hvetur hún þau sem eru að velja sér námssvið til þess að kynna sér iðngreinina.

Þetta er nú ekki vinsæl braut, en ég held að fólk viti hreinlega ekki hvað prentarar gera. Ég hvet þau sem hafa gaman af því að vinna með höndunum að skoða námið.

Í framtíðinni er draumurinn að flytja aftur norður á æskuslóðir en næsta árið er Dagný á námssamningi hjá Prentmet Odda og að því búnu mun hún þreyta sveinspróf í prentun.

Feðgar útskrifast úr veggfóðrun og dúkalögn

Feðgarnir Guðni Magni Kristjánsson og Nökkvi Hrafn Guðnason voru báðir að útskrifast úr veggfóðrun og dúkalögn. Þeir feðgar eru samrýmdir og eiga mörg sameiginleg áhugamál, þar á meðal veiði, útivist, jeppaferðir og stefna báðir á að taka sveinspróf eftir áramót. Það er óhætt að segja að tengsl fjölskyldunnar við iðngreinina sé sterk en Einar Beinteinsson, dúklagningameistari og kennari við Tækniskólann, er afi Nökkva og tengdafaðir Guðna.

Það má segja að ég hafi byrjað í faginu þegar ég kynntist konunni minni, dóttur Einars Beinteinssonar. Það gerir hann Einar að tengdapabba mínum og jafnframt að meistara mínum. Einar var fljótur að nappa mig í vinnu enda var nóg af verkefnum fram undan á þessum tíma. Ég er lærður vélvirki í grunninn og vinn sem atvinnuflugmaður hjá flugfélaginu Play. En ég hef verið að vinna við dúklagningar í og með annarri vinnu í u.þ.b. 25 ár.

Guðni Magni ákvað að klára nám í veggfóðrun og dúkalögn og er sá fyrsti sem fer í gegnum raunfærnimat hjá Iðunni fræðslusetri sem dúkari.

Frá barnsaldri hefur Nökkvi Hrafn, yngsti sonur Guðna, verið að sniglast með afa sínum við dúklagningar. Eftir grunnskóla lá því beint við að læra dúkinn og svo skemmtilega vill til að þeir feðgar eru að útskrifast á sama tíma. Nökkvi hefur nú þegar klárað námssamning hjá afa sínum og ætlar að halda áfram vinnu hjá honum eftir útskrift. Hann lætur vel að iðngreininni, fjölskyldusamstarfinu og stefnir á að reka eigið fyrirtæki í framtíðinni líkt og afi.

Það er gaman að vinna í fjölskyldu iðngrein, kannski sérstaklega af því ég er fimmti eða sjötti ættliður í faginu. Það eru fáir sem þekkja þessa iðngrein og ég þarf oft að útskýra hvað felst í starfinu. Afi er góð fyrirmynd og ég ætla verða eins og hann, með fyrirtæki og svona.

Saman vinna þeir feðgar hjá Einari afa og tengdapabba. Þeim við hlið starfa fleiri útskrifaðir dúkarar í fjölskyldunni, þeir Róbert Rafn Guðnason bróðir Nökkva og Davíð sonur Einars. Þetta er sannkölluð dúkarafjölskylda, þar sem þekking hefur borist kynslóð fram af kynslóð, en pabbi Einars, Beinteinn Ásgeirsson heitinn, var meistarinn hans á sínum tíma.

Frá rennibekknum í París til sveinsprófs á Íslandi

Harriet Cardew er Reykvíkingur fædd árið 2004 en hún útskrifaðist úr húsgagnasmíði og fékk verðlaun fyrir framúrskarandi árangur í náminu.

Það er mikil hefð fyrir iðnnámi í fjölskyldu Harrietar sem ólst upp í skapandi umhverfi. Móðurfólk hennar er íslenskt en að hennar sögn er föðurfjölskyldan evrópskur hristingur, þar sem afi hennar er enskur og amma grísk/ítölsk. Samkvæmt Harriet er rík leirkerahefð í föðurfjölskyldunni en langafi hennar var þekktur leirkerasmiður og langamma textíllistakona. Langafar hennar á íslandi voru báðir smiðir, þ.e. húsgagnasmíðameistari og húsasmiður og önnur langamma lærð saumakona.

Ég ólst upp við að foreldrar mínir sáu sjálf um allt viðhald og endurbætur. Þau voru mjög samhent og lögðu sig fram við að búa okkur systkinum mínum fallegt og persónulegt heimili. Við máttum alltaf taka pláss og koma okkur upp vinnuaðstöðu fyrir hvaða handverk, myndlist og tónlist sem við sýndum áhuga. Á tímabili hafði ég t.a.m. mikinn áhuga á tónlist, þá fékk ég gott trommusett og átti líka rafmagnsbassa, hljómborð og söngkerfi. Á heimilinu vorum við með tvo leirrennslubekki og leirbrennsluofn en pabbi kenndi okkur öllum systkinunum að renna leir. Við vorum svo heppin að búa í iðnaðarhúsnæði í Kópavoginum, sem áður var tómatsósuverksmiðja, með nóg pláss fyrir okkur til að sinna áhugamálum.

Harriet gekk í Barnaskóla Hjallastefnunnar í Reykjavík fram að 6. bekk, átti þrjú ár í Landakotsskóla en lauk grunnskólagöngu í Sjálandsskóla í Garðabæ. Næst lá leiðin í húsgagnasmíði, en aldrei stóð til að fara hefðbundna stúdentsleið, þar sem Harriet nýtur sín best í skapandi námsumhverfi.

Það fannst mér ég svo sannarlega upplifa í Tækniskólanum. Námið reyndist mjög persónulegt og einstaklingsmiðað. Svo var aðgengi að kennurum og kynni við þá virkilega náið og gott.

Þegar það kom að því að fara á námssamning fékk Harriet tækifæri til að læra hjá frænda sínum, Antonis Cardew, sem er hönnuður og húsgagnasmiður í París.

Tíminn minn í París var alveg ómetanlegur þar sem ég fékk tækifæri til að læra vel gamla handverkið. Antonis sérhæfir sig í notkun rennibekks og ég fékk mest úr því́ að renna. Ég lærði t.d. að renna diska, leikföng fyrir börn og lappir fyrir stóla og borð. Hann hvatti mig til að prufa mig áfram og renna það sem mér datt í hug og það var mjög skemmtilegt að sjá árangurinn undir lokin.

Þess má geta að Harriet fékk Erasmus+ styrk til að taka starfsnámið erlendis. Nú er hún komin heim til Íslands og stefnir á að ljúka sveinsprófi í vor, ásamt stúdentsprófi.

Þegar ég klára sveinsprófið ætla ég að læra leirrennslu í Myndlistarskólanum í Reykjavík og fara í tónlistarnám enda alltaf haft áhuga á söng og tónsmíði. Að lokum langar mig að segja að fyrir árin mín í Tækniskólanum er ég mjög þakklát, þau voru lærdómsrík og gefandi.

Stærsta áhugamálið að læra eitthvað nýtt

Yousef Abdi Hassan er 21 árs nemandi sem hóf nám á íslenskubraut Tækniskólans í janúar 2022. Hann kemur frá Sómalíu og hefur verið búsettur á Íslandi í tvö og hálft ár. Yousef hlaut verðlaun fyrir framúrskarandi árangur í námi og samkvæmt kennurum á íslenskubraut er hann opinn, áhugasamur og alltaf tilbúinn að taka þátt.

Um leið og ég byrjaði að læra í Tækniskólanum kviknaði áhugi á náminu. Þetta er fyrsti skólinn minn og einn af uppáhaldsstöðunum mínum til að eyða tímanum. Mér líkaði mjög vel við námið í Tækniskólanum og mig langar að halda áfram að læra hér.

Yousef er einstaklega ánægður með veru sína í Tækniskólanum og þakklátur fyrir tækifærið að fá að stunda nám.

Mér finnst Tækniskólinn einn besti skólinn á Íslandi. Ég hafði ekki tækifæri til að læra þegar ég var landinu mínu Sómalíu, en á Íslandi fékk ég tækifæri til að læra. Ég vil senda sérstakar þakkir til skólastjórans míns, hennar Jónu Dísar Bragadóttur, fyrir að leyfa mér að vera einn af nemendum Tækniskólans.

Yousef Abdi var virkur í félagslífinu, tók þátt í mörgum viðburðum hjá NST og duglegur að efla tengslin við samnemendur sína. Yousef á mörg áhugamál, til dæmis hefur hann mikinn áhuga á að spila fótbolta. Stærsta áhugamál hans er þó að læra eitthvað nýtt og eftir áramót stefnir hann einmitt á nám í húsgagnasmíði í Tækniskólanum.

Sýnum alúð í verki

Hildur Ingvarsdóttir, skólameistari, flutti hátíðarræðu þar sem hún kom víða við og sýndi svipmyndir úr skólastarfinu.

Að þessu sinni ætla ég ekki að fara yfir árið í tímaröð eins og oft er gert heldur langar mig að bjóða ykkur með myndasýningu að skoða nokkur mögnuð sýnishorn úr skólastarfinu.

Hildur sagði frá ýmsu forvitnilegu úr skólastarfinu, s.s. verkefni fyrir Æfingastöðina í Reykjavík þar sem tveir nemendur í húsasmíði og húsgagnasmíði smíðuðu nýja rennibraut fyrir stöðina, hjólreiðatengdum lokaverkefnum nemenda í stálsmíði, útskriftarsýningu í grafískri miðlun og prentun, Norðurlandamótinu í málaraiðn, kynningu á suðuhermum, forritunarkeppni grunnskólanna, starfi leikfélagsins Mars, 120 ára afmæliskaffi Iðnskólans í Reykjavík og glæsilegu samstarfsverkefni í húsgagnasmíði.

Hér sjáum við afrakstur nemenda í svokölluðum setuáfanga í húsgagnasmíði nú í haust. Þeir smíðuðu ekki bara þessa glæsilegu stóla undir leiðsögn Halldórs Hreinssonar kennara heldur fengu þeir að bólstra þá undir handleiðslu Grétars Árnasonar húsgagnabólstrara.

Hildur þakkaði kenn­urum og öðru starfs­fólki skólans fyrir frábær störf. Nem­endum óskaði hún alls hins besta og hvatti þá til að vera stolta af áfanganum. Þá hvatti Hildur nemendur til sýna samferðafólki alúð, samkennd, umburðarlyndi og virðingu. Hún vitnaði loks í ljóð úr ljóðabókinni Eitt andartak eftir Höllu Jónsdóttur.

Mikið er
gott
að hafa í
kringum sig
fólk sem
vandar sig
og leitast við
að lifa
fallega.

Tækniskólinn óskar útskriftarnemendum hjartanlega til hamingju með áfangann! 

Ljósmyndir tóku Justinas Ptasinskas, Regína Jóhannesdóttir og Víkingur Óli Magnússon nemendur í ljósmyndun.

Einstaklingsmyndir og fleiri ljósmyndir frá athöfninni munu birtast á Flickr síðu Tækniskólans á næstu dögum.

Hér má svo sjá upptöku af útskrift Tækniskólans á haustönn 2024.