Brautskráning Tækniskólans

Fjölbreyttur hópur nemenda mætti til útskriftar í Eldborgarsal Hörpu fimmtudaginn 23. maí. Alls voru brautskráðir nemendur 581 af 53 námsbrautum og hafa aldrei fleiri útskrifast úr Tækniskólanum.

Nemendur settu sinn svip á útskriftina með tónlistarflutningi, ræðuhöldum og handverki. Til að mynda klæddust Hildur Ingvarsdóttir skólameistari og Guðrún Randalín aðstoðarskólameistari fallegum kjólum eftir nemendur í kjólasaumi. Benedikt Einar Björnsson, nemandi á K2, flutti útskriftarræðu og var þakklæti fyrir skólagönguna honum ofarlega í huga.

Að útskrifast úr framhaldsskóla opnar margar dyr í alls kyns áttir í lífinu. Nú förum við öll okkar eigin leiðir og höldum ýmist áfram í námi eða förum að vinna með þá reynslu og þekkingu sem Tækniskólinn hefur gefið okkur.

Tvö glæsileg tónlistaratriði voru flutt við athöfnina. Bergdís Hrönn Óladóttir söng lagið Thank you for the Music með Abba og Ívar Máni flutti frumsamið lag eftir sig sjálfan.

Leikfélagið stendur upp úr

Ívar Máni útskrifast úr Tækniskólanum af tölvubraut hönnun. Hann hefur alltaf búið í Kórahverfinu í Kópavogi, gekk í Hörðuvallaskóla og það var einmitt þar sem forritun fangaði huga hans.

Í 9. bekk fór ég í valáfanga í forritun og þá var ég alveg ákveðinn að ég ætlaði á tölvubraut. Það var aldrei spurning um að fara neitt annað en í Tækniskólann. Ég fór úr fjölmennasta grunnskóla landsins í fjölmennasta framhaldsskólann. Ég valdi tölvubraut hönnun því sú braut býður meira val. Ég er með mjög breytt áhugasvið og er skapandi þannig að þetta var frábær blanda fyrir mig. 

Ívar Máni hlaut viðurkenningu fyrir félagsstörf í þágu skólans. Hann spilaði stórt hlutverk í félagslífi Tækniskólans en Ívar sat í stjórn NST, hinsegin félagsins og gegndi stöðu formanns ENIAC.

Ég var í nemendafélaginu í grunnskóla og var virkur þátttakandi. Ég hélt því áfram í Tæknó og mætti bara á allt. Þegar ég lít til baka stendur upp úr að taka þátt í leikfélaginu. Þetta var fyrst smá flipp, en að skemmta öðrum og ná tengslum við aðra nemendur við sköpun var einstakur tími.

Ívar gengur á undan með góðu fordæmi, en eftir að hann byrjaði að stunda kraftlyftingar í Ármanni með nokkrum tölvubrautarnemum, stofnaði hann íþróttaklúbb í skólanum og keppti meðal annars á Íslandsmóti unglinga í kraftlyftingum.

Ég er svona týpa sem er til í allt, hef gaman að mörgu og alltaf til í að prófa eitthvað nýtt. Nú síðast hef ég verið að gefa út tónlist og geng undir listamannsnafninu Crescented. Ég var að gefa út mitt fyrsta íslenska lag sem ber nafnið Sama Saga og fjallar um brot á trausti, sársauka og að halda áfram. Ég hef skrifað texta frá því að ég var barn en sumarið 2019 prófaði ég að pródúsera og hef ekki hætt síðan. Ég vona að geti starfað við það í framtíðinni að ná tengslum við aðra í gegnum listsköpun.

Fjölbreytileiki iðngreina

Jóhanna Bárðardóttir hlaut viðurkenningu fyrir framúrskarandi árangur í rafveituvirkjun. Hún er fædd og uppalin á Ísafirði, elst fjögurra systkina.

Foreldrar mínir eru bæði hörkudugleg og handlagin með eindæmum. Þau hafa alla tíð sinnt nauðsynlegum framkvæmdum á heimilinu og endurbótum sjálf. Ég ólst því upp við að fylgjast áhugasöm með foreldrum mínum leysa hin ýmsu verkefni. Ég var því nokkuð ung að árum þegar pabbi lét mig hafa skrúfjárn og setti mér það verkefni að skipta út klóm á hinum ýmsu tækjum og fjöltengjum.

Jóhanna flutti til Reykjavíkur tæplega 18 ára og lauk stúdentsprófi árið 2006. Hún var ráðin í afleysingar hjá álverinu í Straumsvík og fór svo í HÍ um haustið. Þar prófaði hún tvær mismunandi brautir og lærði mikið en fann samt einhvern veginn að þetta væri ekki alveg fyrir sig. Hún ákvað því að setja námið á pásu og fékk fastráðningu.

Við vaktavinnu í steypuskála álversins fylgdist hún með hinum ýmsu iðnaðarmönnum leysa úr bilunum og fannst mjög áhugavert. Úr varð að hún skráði sig í kvöldskóla á rafvirkjabraut samhliða fullri vinnu, útskrifaðist af rafvirkjabraut í desember 2020 og kláraði svo sveinspróf í rafvirkjun 2021.

Rafmagnið og lögmálin á bakvið það er svo frábært! Mér finnst þetta allt svo línulegt og lógískt og ég hef virkilega gaman að því að finna út úr hinum ýmsu bilunum og leysa bæði stór og smá verkefni. Ég hef starfað sem rafvirki í álverinu síðan í júní 2020, kann vel við mig í iðnaðarrafmagni og finnst ég loksins vera búin að finna það sem mig langar að gera. Til að auka möguleika mína í starfi, bæta við þekkingu og vera hæfari til að starfa í stóriðju langaði mig að bæta við mig námi í rafveituvirkjun. Það mun veita mér réttindi til að vinna í háspennu og það er sannarlega góð, ef ekki nauðsynleg, viðbót í mínu starfsumhverfi.

Jóhönnu finnst rafveituvirkjanámið í Tækniskólanum mjög fínt og það hentaði henni vel að geta tekið það í dreifnámi.

Ég er móðir þriggja ungra barna og í fullu starfi svo skipulagið á heimilinu þarf að vera gott. Ég er svo lánsöm að eiga dásamlegan eiginmann sem hefur stutt vel við bakið á mér í náminu. Kennararnir sem kenna rafveituvirkjun eru meistarar með meiru. Þeir hafa allir verið mjög skilningsríkir þegar heimilisskipulagið hefur farið á hliðina og verið tilbúnir að koma til móts við mig þegar þörf var á. Ég er kennurum þakklát fyrir það sem þeir hafa kennt mér. Mér finnst ég hafa lært heilan helling um háspennu og veitukerfið sem kemur sannarlega til með að nýtast mér í starfi.

Jóhanna er einnig í námi í meistaraskólanum og stefnir hún á að klára það á næstu misserum. Auk þess hefur hún sjálf verið að kenna í hjáverkum á rafvirkjabraut FB sem henni þykir gefandi og skemmtilegt.

Mér finnst afskaplega mikilvægt að geta verið góð fyrirmynd fyrir allar þær ungu stúlkur og konur sem hafa áhuga á mennta sig í þeim iðngreinum sem teljast karllægar. Konur eru alla jafna í töluvert miklum minnihluta í slíkum iðngreinum. Ég vil stuðla að fjölgun kvenna í iðnnámi. Fjölbreytileiki innan iðngreina er jákvæður í öllum skilningi. Við getum gert allt sem okkur langar til að gera – til dæmis ljúka námi í rafveituvirkjun.

Nám í jarðvirkjun mikilvægt

Sindri Steinn Sigurðsson er Selfyssingur fæddur um aldamótin 2000. Iðnnám hefur alltaf höfðað til Sindra en hann var aldrei viss hvaða iðnnám myndi henta best. Svarið kom við störf hjá verktakafyrirtæki sem sérhæfir sig í vegaframkvæmdum en Sindri hefur nú lokið námi í jarðvirkjun.

Það var ekki fyrr en að ég byrjaði að vinna hjá Borgarverki að áhugi minn á jarðverktakageiranum vaknaði. Stuttu seinna lét ég vaða og skráði mig í nám sem ég sá inn á vefsíðu Tækniskólans.

Eftir útskrift stefnir Sindri á vinnumarkað til að öðlast meiri reynslu í faginu. Reynslunni ríkari langar hann að læra byggingartæknifræði eða byggingafræði.

Námið mitt í Tækniskólanum er fjölbreytt og gott. Reynslan er nú þegar búin að nýtast mér virkilega vel í atvinnulífinu. Ég mæli eindregið með þessu námi fyrir krakka sem hafa áhuga á verktakabransanum. Ég vona að Tækniskólinn í samstarfi við verktaka og ýmsa verkkaupa haldi áfram að þróa þetta nám þannig að framtíðarstarfsmenn okkar á Íslandi verði hæfari. Kröfur verkkaupa eru miklar, þess vegna er virkilega mikilvægt að þetta nám sé í boði hér á landi.

Tónelskur rafvirki

Daniele Kucyte er fædd í Litháen en fluttist búferlum til Reykjavíkur fimm ára gömul. Daniele gekk í Austurbæjarskóla og varð snemma hrifin af þeirri hugmynd að fara í framhaldsnám í skólanum hinu megin við götuna. En í Tækniskólanum er fjölbreytt námsframboð og Daniele var framan af óviss um hvert hún vildi stefna. Rafmagnið heillaði hana og hafði að lokum vinninginn. Í dag fagnar Daniele, nú 19 ára gömul, útskrift úr námi í rafvirkjun.

Mamma mín kom með þá hugmynd, þegar ég var enn lítil, að læra hvernig tölvur virka. Þegar það kom að því að velja framhaldsskóla í 10. bekk fann ég út að mér fannst rafmagn mjög áhugavert. Því ákvað ég að fara í grunnnám rafiðna og að því búnu valdi ég rafvirkjun. Mér fannst námið skemmtilegt en jafnframt erfitt en ég komst í gegnum þetta með aðstoð frá kennurum skólans og stuðningi frá mömmu.

Rafmagnið á samt ekki hug hennar allan. Ásamt því að finna sig í rafvirkjun þá hefur Daniele mikinn áhuga á tónlist og hefur æft á þverflautu í yfir 10 ár. Daniele stefnir á að halda áfram í rafmagninu og í framtíðinni langar hana að taka meistarapróf í greininni.

Elskar að vinna með höndunum

Njóla Rodriguez, nemandi á hönnunar- og nýsköpunarbraut, er Íslendingur og Katalóni fædd í Barcelóna á Spáni. Þegar hún var 8 ára gömul flutti hún til Íslands og byrjaði fljótlega í Waldorfskólanum í Lækjarbotnum.

Ég bjó með mömmu í miðbænum og tók rútu á hverjum morgni frá Kjarvalsstöðum. Waldorfskólinn er lítill skóli, um tíu nemendur í bekk. Ég prófaði að sækja nám í stærri grunnskóla þegar ég var unglingur með öflugra félagslífi. En námið í Waldorfskólanum hentaði mér betur þar sem mikil áhersla er á verklega nálgun en þar fléttast listir og handverk inn í allar faggreinar.

Njóla hefur alltaf elskað að vinna með höndunum og þegar hún var að velja framhaldsskóla vildi hún halda áfram í skóla þar sem bóklegt og verklegt nám er samþætt. Þess vegna varð Tækniskólinn fyrir valinu.

Ég kveið fyrst fyrir því að fara í skólann, því ég var búin að heyra að það væri lítið félagslíf. En ég vissi að námið ætti vel við mig þannig að ég mætti fyrsta daginn með ákveðið hugarfar. Ég ætlaði að kynnast fólki og þegar ég mæti fyrsta daginn gengur nemandi inn í stofuna og ég segi: „Þú mátt sitja hjá mér!“. Þessi stelpa heitir Ísold Hekla og þremur árum síðar er hún ein besta vinkona mín. Ég myndi allan daginn segja við þau sem eru að byrja í Tækniskólanum að mæta með opnum huga. Þú velur hvernig félagslífið verður, þetta er spurning um hugarfar.

Njóla var virkilega ánægð með skólagönguna í Tækniskólanum, námsbrautina sem varð fyrir valinu, samnemendur og kennara.

Hönnunar- og nýsköpunarbraut var einfaldlega frábær, þetta var fullkomið nám fyrir mig. Kennararnir eru drullu næs og ég ber mikla virðingu fyrir þeim. Virðingin er líka gagnkvæm, ég gat alltaf leitað til kennaranna og þeir komu t.d. til móts við mann þegar álagið var mikið í náminu.

Hvað framtíðarplön varðar sagðist Njóla ætla að leyfa huganum að reika. Hún er þó ákveðin að sækja um í gullsmíði í Tækniskólanum en hefur einnig áhuga á að hefja dansnám að nýju eftir nokkurt hlé.

Ég hef alltaf haft ástríðu fyrir dansi. Ég hætti á listdansbraut hjá JSB á sínum tíma eftir að hafa æft dans í mörg ár, djassballett, ballett og nútímadans. Dans verður alltaf stór hluti af mínu lífi. Mig langar svolítið að fylgja hjartanu og dansa aftur.

Tölvurnar eiga vel við mig

Kristófer Helgi Antonsson er 19 ára, fæddur og alinn upp í 104 Reykjavík. Hann stundaði nám á tölvubraut og hlaut viðurkenningu fyrir framúrskarandi árangur í greininni.

Tölvurnar lágu alltaf vel fyrir mér hvort sem það voru tölvuleikir, forritun eða hökkun og ég valdi námið í Tækniskólanum einfaldlega út af því. Svo er spannakerfið alveg geggjað. Það að vera í færri áföngum í einu gefur manni miklu betri tengingu inn í hvern og einn áfanga.

Ásamt því að hafa náð góðum námsárangri hefur Kristófer Helgi líka verið öflugur í hinum ýmsu tölvukeppnum, bæði hérlendis og erlendis.

Í fyrra vor fór ég með Keppnisforritunarfélagi Íslands út til Kaupmannahafnar að keppa í Baltic ólympíuleikum í forritun. Skipti svo um gír og fór með Gagnaglímufélagi Íslands til Noregs að keppa í European Cybersecurity Challenge þar sem keppt er í hökkun. Svo núna í vor var ég líka sendur til Svíþjóðar þar sem landskeppnin þeirra fór fram og einu liði frá öllum Norðurlöndunum var boðið að taka þátt.

Í haust ætlar Kristófer að halda til Bretlands þar sem hann stefnir á að taka BS gráðu í netöryggi við Lancaster University. Þegar Kristófer er ekki að sinna tölvunum má finna hann upp á fjöllum með öðru bílaáhugafólki.

Ég hef alltaf verið mikill bílakall og stuttlega eftir að ég fékk bílprófið datt ég í jeppadellu og er búinn að eiga tvo fjallajeppa. Ég er virkur í ungliðastarfi ferðaklúbbsins 4×4 og fór t.d. með vélstjórunum í jeppaferð Vélskólans núna í vetur.

Meistarar í úrsmíði og netagerð

Meistaraskólinn brautskráði alls 122 nemendur þessa önnina og þar á meðal einstaklinga úr greinum sem fátítt er að útskrifað sé úr.

Guðrún Inga Guðbrandsdóttir er að útskrifast sem meistari í úrsmíði en hún lauk sveinsprófi í sömu grein frá Danska úrsmíðaskólanum í janúar árið 2022. Guðrún hlaut verðlaun frá Samtökum iðnaðarins fyrir framúrskarandi námsárangur í Meistaraskólanum en hún fékk hvorki meira né minna en 10 í meðaleinkunn.

Ég fór svolitla krókaleið í úrsmíðanámið á sínum tíma. Áður en ég byrjaði í því námi var ég að læra gull- og silfursmíði í Tækniskólanum, í mörg ár var draumurinn að verða gullsmiður. Á meðan ég stundaði gull- og silfursmíðanámið var ég að vinna í verslun Michelsen úrsmiða um helgar og þegar það var komið að því að finna samning sannfærði Frank Michelsen úrsmíðameistari mig um að skipta um stefnu og leggja úrsmíði fyrir mig í staðinn. Þar með fékk ég samning í úrsmíði og hef ég starfað hjá honum síðan. Fyrst sem nemi á milli þess sem ég var í skólanum og síðan sem fulllærður úrsmíðasveinn. Það er stefnubreyting sem ég sé alls ekki eftir.

Samkvæmt Guðrúnu tók námið í Meistaraskólanum meira á en hún bjóst við en var á sama tíma mjög gefandi.

Ég kláraði námið á þremur önnum, ásamt því að vera í fullu starfi sem úrsmiður. Það leiddi til þess að frítími var takmarkaður síðasta eina og hálfa árið. Námið var líka allt kennt sem fjarnám án staðlotna og því hef ég hvorki séð kennara né samnemendur í eigin persónu sem er ákveðin áskorun. Þrátt fyrir það tókst mér að vinna hópverkefni með góðum árangri með hjálp tölvutækninnar og að kynnast hinum ýmsu iðngreinum betur eftir samstarf við samnemendur úr öðrum greinum.

Nú að loknu námi ætlar Guðrún að halda áfram að vinna á verkstæði Michelsen úrsmiða á Hafnartorgi, enda er ekki hægt að vinna á betra úrsmíðaverkstæði á Íslandi að hennar mati.

Í framtíðinni er svo aldrei að vita nema ég opni mitt eigið klukkuverkstæði meðfram vinnunni hjá Michelsen, en í dag vinna flestir úrsmiðir á Íslandi ekki með klukkur og því er mikill skortur á þeirri þjónustu í dag.

Þorvaldur Einarsson og Þröstur Jóhannesson eru að ljúka iðnmeistaranámi í netagerð og bætast þar með við fámennan hóp netagerðarmeistara á Íslandi.

Þorvaldur er 27 ára Austfirðingur búsettur á Eskifirði. Hann prófaði sig áfram í verkmenntaskóla en fann sig þegar hann fór að vinna við netagerð.

Netagerðinni kynntist Þorvaldur fyrst í grunnskóla hjá kennara sem kenndi sjóvinnu. Áhuginn sem kennarinn vakti leiddi hann í starfskynningu hjá netaverkstæðinu Egersund Ísland á Eskifirði. Þorvaldur lærði síðar netagerð hjá Fisktækniskóla Íslands þaðan sem hann kláraði sveinspróf 2022.

Það lá svo beint við að halda áfram námi og klára meistarann í fjarnámi við Tækniskólann. Fjarnámið er virkilega vel uppsett og gerir námið aðgengilegt fyrir okkur á landsbyggðinni. Þannig gat ég haldið áfram í vinnu en menntað mig í leiðinni.

Aðspurður um framtíðarplön segist Þorvaldur ætla að halda áfram að vinna hjá Egersund.

Ég byrja hjá þeim árið 2014 og starfa þar í dag sem verkstjóri. Mig langar að halda áfram að sinna því góða starfi sem ég hef fengið að gera. Ég vil líka hvetja aðra til þess að læra þessa iðngrein. Hún er gríðarlega mikilvægur partur af sjávarútveginum en mér finnst starfið vera lítið þekkt og skortur á menntuðu fólki í greininni. Þróun á veiðarfærum er mikil og það er gaman að takast á við þær áskoranir sem þetta starf býður upp á. 

Þröstur er uppalinn Keflvíkingur, fæddur árið 1969. Rétt fyrir aldamótin flutti hann til Ísafjarðar og hóf störf hjá Netagerð Vestfjarða sem seinna rann saman við Fjarðanet. Þröstur er ekki bara netagerðarmeistari heldur hefur hann gefið út barnabækur,  sólóplötur og komið við sögu í ýmsum hljómsveitum.

Hjá Netagerð Vestfjarða starfaði ég og lærði netagerðina. Lauk sveinsprófi 2015, stúdentsprófi 2016 og lagði á sama tíma stund á klassískt gítarnám. Ég söðlaði síðan um, kenndi gítar við Tónlistarskóla Ísafjarðar, vann á vaktstöð Vegagerðarinnar um árabil en snéri svo aftur í netagerðina 2022 en nú hjá Hampiðjunni. 

Þar sem Þröstur var lærður netagerðasveinn fannst honum upplagt að bæta við sig iðnmeistaranámi í greininni. Hann hóf nám í Tækniskólanum haustið 2022 vegna þess að honum leist vel á skipulag námsins og það hentaði vel samhliða vinnu. Þresti fannst námið áhugavert og veita góða innsýn í hvernig á að reka fyrirtæki.

Ég sé bjarta framtíð, með þetta nám í farteskinu. Það hefur opnað augum mín fyrir tækifærum og breytt hugarfari mínu. Ég tel mig betur undirbúinn til að takast á við verkefnin sem fram undan eru í minni vinnu og lífinu almennt.

Fagmennskan nær fram í fingurgóma

Hildur Ingvarsdóttir, skólameistari, kom víða við í hátíðarræðu sinni. Hún gladdist meðal annars yfir góðum árangri nemenda í hinum ýmsu keppnum og viðburðum og var stolt af þeirri fagmennsku sem einkennir starfið í Tækniskólanum.

Í dag erum við Guðrún Randalín aðstoðarskólameistari í splunkunýjum kjólum sem urðu til á Skólavörðuholtinu nú í vor. Þeir eru hannaðir og saumaðir af þeim Vilborgu Magnúsdóttur og Helgu Valdísi Sigurðardóttur sem í dag útskrifast úr kjólasaumi en áður hafa þær útskrifast úr klæðskurði. Það eru mikil forréttindi að fá að kynnast því fágaða og vandaða ferli sem á sér stað við að sauma kjóla eins og þessa. Fagmennskan nær fram í fingurgóma í orðsins fyllstu merkingu og á það jafnt við um vinnu nemenda og kennara. Það má segja að þessi fagmennska endurspegli ekki eingöngu það sem fram fer í deild fataiðnar heldur er lýsandi fyrir störf svo margra nemenda, kennara og annars starfsfólks út um gjörvallan skólann.

Að lokum þakkaði Hildur kenn­urum og öðru starfs­fólki skólans fyrir frábær störf og nem­endum óskaði hún alls hins besta.

Verið stolt og gleðjist yfir þeim árangri sem þið hafið náð og haldið áfram að læra svo lengi sem þið lifið.

Tækniskólinn óskar útskriftarnemendum hjartanlega til hamingju með áfangann! 

Ljósmyndir tóku þeir Haraldur Guðjónsson Thors og Gabríel Ísar Einarsson.

Hér má sjá upptöku frá viðburðinum.