Munnlegar heimildir
Stundum eru notaðar heimildir sem lesandinn hefur ekki möguleika á að nálgast. Slíkar heimildir geta til dæmis verið viðtöl, tölvupóstar og fyrirlestrar eða annað námsefni frá kennurum. Efni af þessu tagi er ekki skráð í heimildaskrá heldur eru allar upplýsingar um það settar beint inn í textann. Það getur til dæmis litið svona út:
Í viðtali við Ingibjörgu Rögnvaldsdóttur, forstöðumanns bókasafns og upplýsingamiðstöðvar Tækniskólans, þann 12. september 2011, kom fram að almennt leituðu vélstjórnarnemar ekki aðstoðar á bókasafninu við öflun heimilda.
Stefán Þór Herbertsson, vélstjóri á Beiti, hefur áratuga reynslu af báðum þessum kerfum. Hann telur að ekki sé teljandi munur…. (14. október 2011).
Skv. Björgúlfi Jónssyni, sölumanni hjá Ísfelli, er mikill verðmunur á skötuselsnetum eftir því hvar þau eru framleidd (12. nóvember 2011).
Ef um er að ræða viðtal þarf að koma fram fullt nafn viðmælanda og dagsetning viðtalsins. Jafnframt verður að segja deili á viðkomandi til skýringar á því af hverju til hans er leitað.
Þegar notast er við heimildir í ritgerð er nauðsynlegt að skrá þær í sérstaka heimildaskrá. Þar eru tilgreindir ýmsir þættir um heimildina sem gera þeim sem les ritgerðina auðveldara fyrir að finna upplýsingarnar sem byggt er á. Athugið að það þarf alltaf að tilgreina hvaðan upplýsingar sem notast er við eru fengnar. Þetta á bæði við þegar er verið að umorða það sem einhver annar hefur sett fram, svo sem hugmyndir eða rannsóknir og þegar verið er að vitna beint og orðrétt í ummæli einhvers annars.